Vermorzeld

Mijn hele lichaam doet pijn en verkrimpt bij de gedachte aan wat ik vermorzeld heb.

Tijd die niet meer om kan worden gedraaid. Dromen verbroken. Organen uitgespuugd en vervangen door leegte.

Waar ik bang voor ben, om alleen te zijn. Zonder landing, zonder vangnet. Die angst is nu werkelijkheid. Begrip, en liefde, zijn nu een zaak voor mezelf.

Licht als een veer maar wankel en ongeaard loop ik op straat. Ik kan niet goed lopen zonder handje vast.