Water

Ik voel het verdriet in mijn adem

Er zit een brok in mijn keel

En zakjes tranen onder mijn ogen
En het kost me energie ze te dragen

We bestellen een gözleme met spinazie en feta en ik vraag zullen we zitten
Want met elke stap die ik neem sjok ik het verdriet met me mee dat op mijn schouders leunt en waardoor ik me zo zwaar voel
Als ik nu een kleur was was ik zeker grijs

of lichtblauw

Een winterse kleur

Volgens jou was ik de zomer, maar ik heb nooit de tijd gehad je te vragen waarom

Je wou het me nog uitleggen
Ik wil je vertellen hoe erg ik je mis

Al weet ik vanbinnen sterk dat onze tijd voorbij is
Ik fiets naar de Erasmusbrug want ik verlang naar water

In mijn buurt en in mijn zicht

Water begrijpt

Water troost

Water voelt alles even sterk

En als ik dan jou niet meer heb om me te begrijpen

Dan heb ik nog wel 

het water